Η πραγματοποίηση των συναλλαγών με ακίνητα προϋποθέτει τη διασφάλιση της δημοσιότητας των εμπράγματων σχέσεων που συνδέονται με αυτά, έτσι ώστε η παροχή της σχετικής πληροφορίας να είναι αξιόπιστη και προσιτή. Η προϋπόθεση αυτή ικανοποιείται διαμέσου της καταχώρησης αυτών των σχέσεων σε σύστημάτα δημοσιότητα. Αυτά μπορούν να διακριθούν σε δύο βασικά σχήματα εκείνο των βιβλίων μεταγραφών (προσωπικό σύστημα) και εκείνο του κτηματολογίου ή κτηματικού βιβλίου (αντικειμενικό σύστημα). Στο πρώτο σύστημα ο ενδιαφερόμενος αναζητά τα σχετικά εμπράγματα δικαιώματα βάσει του προσώπου και όχι του ακινήτου με αποτέλεσμα η αποκόμιση πλήρους εικόνας για το ακίνητο να είναι επισφαλής αν η έρευνα δε προχωρήσει σε βάθος εικοσαετίας. Στο δεύτερο σύστημα η εικόνα του ακινήτου είναι πλήρης μιας και η αναζήτηση γίνεται με βάση το ίδιο το ακίνητο.

Η λειτουργία του Εθνικού Κτηματολογίου καθορίζεται από το νόμο 2664/1998 όπως αυτός τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τους νόμους 3127/2003, 3481/2006 και 4164/2013. Ωστόσο η γνώση και μόνο αυτών των νόμων δεν αρκεί για να έχει κάποιος την πλήρη εικόνα για τη λειτουργία του Εθνικού Κτηματολογίου. Αφενός θα πρέπει κάποιος να ανατρέξει και στους νόμους που αφορούν την Κτηματογράφηση και αφετέρου θα πρέπει να βρει τις αποφάσεις και τις εγκυκλιούς που αφορούν αποσαφηνίσεις του βασικού νομοθετικού πλαισίου του Λειτουργούντος Κτηματολογίου.

Ο αρχικός νόμος για το Εθνικό Κτηματολόγιο (26664/1998) απαρτίζεται από 24 άρθρα (1 εως και 24). Τα υπόλοιπα άρθα (25 έως 34) ασχολούνται με θεματα Κτηματογραφήσεων, Δασικών Χαρτών και άλλων περιοχομένου διάφορου της λειτουργίας του Κτηματολογίου. Τα 24 άρθρα ομοαδοποιούνται ως εξής:

Με το Ν. 3127/2003 προστίθονται τα άρθρα 7α και 20α και με το Ν.3481/2006 προστίθεται το άρθρο 13α. Αναλυτικότερα τόσο ο αρχικός νόμος 2664/1998 όσο και οι βασικές προσθήκες των 3127/2003, 3481/2006 και 4164/2013 αποδίδονται [εδώ].